ႏြံနွစ္ခ်ိန္။
မာနေထာင္လႊား၊ ငါမေသဘူး
မမွားဘူးေဟ့၊
ေၾကြးေၾကာ္ရင္းနဲ႕၊
မွားေနတဲ့လမ္း၊ တန္းတန္းေလွ်ာက္လို႕...
ေဘးဘီငဲ့ေစာင္း
မ်က္လံုးေသာ္မွ်၊
ေဝ့မၾကည့္ဘဲ၊
တံလွ်ပ္ေရထင္၊ လွမ္းလို႕ေျပးခဲ့....
ခလုပ္တုိက္လို႕၊
လဲျပိဳက်ျပီ
ေျခလွမ္းတဖက္၊
ႏြံထဲနွစ္လို႕၊ ရုံး ရုံးု မရျပီ...
ကူပါ၊ ကယ္ပါ
ဘုရား၊ ဘုရား၊
ငိုရႈိက္သံမ်ား.ၾကား..
တစာစာနဲ႕၊ေအာ္ေခၚေနမိ...
ေအးျမအျပံဳး၊
ေႏြးေထြးလက္အစံု၊
ကမ္းကာေပးခဲ့၊
တုနိုင္းမဲ့တဲ့၊ခ်စ္ျခင္းပိုင္ရွင္ ေယရႈခရစ္တည္း......
1 comments:
တကယ္ပါဘယ္ ဘ၀ကိုထပ္ဟပ္ ၿပတဲ့ကဗ်ာေလးပါပဲ...
Post a Comment