Thursday, March 20, 2008

ႏြံနွစ္ခ်ိန္။


မာနေထာင္လႊား၊ ငါမေသဘူး
မမွားဘူးေဟ့၊
ေၾကြးေၾကာ္ရင္းနဲ႕၊
မွားေနတဲ့လမ္း၊ တန္းတန္းေလွ်ာက္လို႕...

ေဘးဘီငဲ့ေစာင္း
မ်က္လံုးေသာ္မွ်၊
ေဝ့မၾကည့္ဘဲ၊
တံလွ်ပ္ေရထင္၊ လွမ္းလို႕ေျပးခဲ့....

ခလုပ္တုိက္လို႕၊
လဲျပိဳက်ျပီ
ေျခလွမ္းတဖက္၊
ႏြံထဲနွစ္လို႕၊ ရုံး ရုံးု မရျပီ...

ကူပါ၊ ကယ္ပါ
ဘုရား၊ ဘုရား၊
ငိုရႈိက္သံမ်ား.ၾကား..
တစာစာနဲ႕၊ေအာ္ေခၚေနမိ...

ေအးျမအျပံဳး၊
ေႏြးေထြးလက္အစံု၊
ကမ္းကာေပးခဲ့၊
တုနိုင္းမဲ့တဲ့၊ခ်စ္ျခင္းပိုင္ရွင္ ေယရႈခရစ္တည္း......


1 comments:

Anonymous said...

တကယ္ပါဘယ္ ဘ၀ကိုထပ္ဟပ္ ၿပတဲ့ကဗ်ာေလးပါပဲ...