နားေညာင္းေတာ္မူေသာ ဘုရား (၂)

ဧည့္သည္ေတြကို ျမန္ျမန္ေလး အျပီးစား ခိုင္းလိုက္တယ္၊(ေျပာခ်င္တာ မေရာက္မွာစိုးလို႕) အားလံုးလည္း အာရွအစာဆိုေတာ့ စားၾကတာ တဝတျပဲဘဲ၊ ဧည့္သည္ တခ်ိဳ႕ျပန္ ေပမဲ့ မ်ားေသာအားျဖင့္ ရွိေနေသးတယ္၊ က်မက တနာရီေလာက္ ကားေမာင္းျပန္ရမွာေလ၊ ေမာလည္းေမာေနျပီ ျပန္ေတာ့မယ္ဆိုေတာ့၊ အင္း စိုက္ထားတဲ့ ေငြေတြတြက္ေပးအံုး၊ ခ်က္တခါတည္းယူသြားအံုးတဲ့။ (အၾကားခ်င္ဆံုးေပါ့) က်မကကိုယ္စိုက္ထားတဲ့ ေငြေတြတြက္ေပးလိုက္တယ္၊ က်မရဲ႕လုပ္အားခက ထည့္မေရးေပးလိုက္ဘူး၊ က်မအခ်ိန္ေတြ တြက္ျပီးေပးပါေစေပါ့၊ ခ်က္တေစာင္ရျပီးျပန္လာတယ္၊ က်မၾကည့္မေနေတာ့ဘူးေလ၊ အိမ္ေရာက္ေရာ ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့၊ အာ.... စိုက္ထုတ္ထားတဲ့ ေငြေတြအတြက္ဘ ဲေရးေပးလိုက္တယ္၊(ေရးတာက ေနာက္တေယာက္ပါ)၊ အင္းသူတို႕ အခ်င္းခ်င္းနားလည္မႈ႕ လြဲယံုမက၊ လုပ္ေပးတဲ့သူအတြက္ လုပ္အားခမရ။ ဒုကၡ က်မဘယ္လိုေျပာရမလဲ၊ အားနာတယ္၊ ေတာင္းရမလား၊ အီးေမးလ္နဲ႕ဘဲ ေျပာလိုက္ရမလား ဘယ္လိုစေျပာမလဲ ျပာယာခတ္ျပီ၊ အရမ္းေမာထားေတာ့၊ ရ ရမွာေပါ့ ကိုယ့္လုပ္အားခ။

က်မ မစဥ္းစားတတ္ေတာ့ဘူး၊ ေျပာရမွာလည္း အရမ္းအားနာတယ္၊ ဘုရားဆီဆုေတာင္းယံုမွ် တပါး၊ သူတို႕သတိယပါေစေပါ့၊ မနက္ဖန္ က်မကို တေယာက္ေယာက္ ဖုန္းေခၚလာပါေစ ဆုေတာင္းတယ္။ စိတ္ထဲေတာ့ ရုိးရုိး ရြရြ ဘဲ ေနထိုင္လို႕ မေကာင္းဘူး။ မနက္အလုပ္လည္း စိတ္မဝင္စားနိုင္ဘူး၊ ဆုထပ္ခါထပ္ခါေတာင္းေနမိတယ္။ ကိုးနာရီေလာက္လည္းေရာက္ေရာ၊ က်မဖုန္း ဒီဒီ ဒီ တဲ့(vibrate) လုပ္ထားတာ၊ ေခၚလာသူကို မၾကည့္မိဘူး၊ မအားလို႕၊ နားၾကပ္ထဲကဘဲ နိပ္လိုက္တယ္။ ဟဲလို.... ဟာေမွ်ာ္ေနသူပါလား၊ ေက်းဇူးဘဲ ဘုရားလို႕ အၾကိမ္ၾကိမ္ ဆိုမိတယ္။

က်မ ဒီမနက္ တေရးနုိးေတာ့စဥ္းစားတယ္၊ တခုခု မွားယြင္းေနလားလို႕တဲ့၊ မင္းေပးတဲ့စရင္းမွာ မင္းလုပ္အားခ ထည့္မထားတာ ခုမွ ေသခ်ာၾကည့္မိလို႕တဲ့၊ ဒီေန႕ သို႕မဟုတ္ မနက္ဖန္လာခဲ့မယ္၊ လာေပးမယ္တဲ့။ က်မ ယံုၾကည္ေသာဘုရားက အေသးအဖြဲက အစ က်မတို႕ ဆုေတာင္းသံကို နားေညာင္းေတာ္မူတယ္ေလ။ ဘုရားေက်းဇူးေတာ္ကို အၾကိမ္ၾကိမ္ ခ်ီးမြမ္းမိတယ္။ ဘုရားက က်မတို႕အတြက္ အစဥ္အျမဲ ရွိေနပါတယ္၊ က်မတို႕လိုအပ္တဲ့ အရာကို ေတာင္းခံ၊ ခိုကိုးဖို႕သာ လိုပါတယ္။ ဘုရားမတတ္ နိုင္တဲ့အရာ ဘယ္အရာမွ မရွိပါဘူး။ အစဥ္သတိယ ေအာင္းေမ့လွ်က္ ဘုရားထံ ခိုကိုးဖို႕သာ လိုအပ္ပါတယ္။ "ေတာင္းေလာ့ေတာင္းလွ်င္ရလိမ့္မည္၊ ( ရွင္မႆဲ ရ း ရ )"

နာမေတာ္ျမတ္၌ ....... လားရႈိးသူ