Saturday, May 31, 2008

ရင္ခတ္လႈိင္း


နွလံုးသားဒဏ္ရာ ကုစားဖို႕ခက္လွခ်ည္ရဲ႕၊

မိဘမဲ့သူငယ္ေလးတေယာက္၊
ကူညီမဲ့သူ အေျမာက္အမ်ားၾကား၊ ကယ္သူမဲ့လို႕၊
ဘယ္သူ႕ကိုရင္နာရမလဲ၊ ဘယ္သူ႕ကို ၾကင္နာရမလဲ၊
ဘယ္သူ႕ကိုကိုးစားလို႕၊ ဘယ္သူ႕ကို ေအာ္ေခၚရမလဲ၊

လမ္းစရွာမရ၊

ေရနည္းငါးေလး၊ ဖတ္ဖတ္လူးကာ၊
အစာမဝလို႕လား၊ ေရငတ္လို႕လား၊
အစာမဝေပမဲ့၊ ဝမ္းကပူလို႕

ေဖာေရာင္ေနတဲ့ ခႏၶာကုိယ္က၊
ေလဒဏ္၊ေနဒဏ္ေၾကာင့္လား
ဒါမွမဟုတ္ ေရာဂါပိုးမြားေၾကာင့္လား၊
ေမေမ့ ေသေကာင္ထဲက အပုတ္နံ႕ေၾကာင့္လား၊

ကူပါဗ်ာ၊ ကယ္ပါဗ်ာ ေအာ္ခ်င္ေပမဲ့၊
အသံလႈိင္းေပ်ာက္လို႕
ရင္လႈိင္းဘဲခတ္ေနတယ္၊
ေရငတ္လြန္းလို႕၊ မ်က္ရည္မထြက္ရက္ဘူး၊
ခႏၶာကိုယ္ထဲက ရွိေနတဲ့ ေရေတြကုန္မွာပိုစိုးမိတယ္၊

က်ေနာ့ကိုေတာ့ တဆိတ္ကူပါ
က်ေနာ့မွာလည္း
ဖခံုးနွစ္ခုၾကား၊ ေခါင္းေပါက္တယ္ေလ၊
ေလေကာင္းေလသန္႕လိုတယ္၊
ေရလိုတယ္၊ အစာလိုတယ္၊
ေခါင္းမိုးလံုတဲ့ ေနစရာေလးတခုလိုေသးတယ္ေလး။..... လားရႈိးသူ


5 comments:

Anonymous said...

ေၿမႀသဇာနဲ႔တူတဲ့ အစိုးရလဲလိုတယ္ဗ်။
အခုေတာ့ သားသမီးခ်င္း ကိုယ္ခ်င္းမစာ.....

Anonymous said...

လူေတြကခက္တယ္ ကိုယ္ဗိုက္မျပည့္မွာဘဲေၾကာက္တယ္ မရွိတဲ့လူေတြ၊ ဒုကၡခံေနရတဲ့လူေတြကိုက်ေတာ့ လ်စ္လ်ဴရွဴရက္တယ္ဗ်ာ

Welcome said...

ရင္ကုိ တစ္ကယ္႐ုိက္ခတ္သြားေစတဲ့ လႈိင္းပါ။
သိပ္ေကာင္းတဲ့ကဗ်ာေလးမုိ႔
ေ၀ဖန္ဖို႔ကြက္လပ္မရွိပါဘူး။

စိုးထက္ - Soe Htet ! said...

က်ေနာ့မွာလည္း
ဖခံုးနွစ္ခုၾကား၊ ေခါင္းေပါက္တယ္ေလ၊
............

စိုင္းစိုင္းလား႐ွဳိး said...

ကဗ်ာေလးကိုဖတ္ၿပီးက်ေနာ႔မွာလည္းရင္လိွဳင္းခတ္က်န္ရစ္ရပါတယ္